 Als ouder loop je in de opvoeding tegen van alles aan en heus, je staat daar niet alleen in. Dat merk je als je dingen bespreekt met andere ouders. Dan blijkt het gelukkig toch heel normaal te zijn dat jouw kind steeds van tafel loopt of automatisch ‘nee’ roept als jouw zin nog niet eens af is.
Volg de handleiding Voor bijna alles heb je een diploma of in ieder geval een opleiding nodig. Niet voor het opvoeden van kinderen. En er wordt ook nog eens geen handleiding meegeleverd bij de geboorte. Je moet het als ouders gewoon zelf uitzoeken. Tijdens workshops merk ik dat veel ouders stiekem hopen dat ik een soort boekje ga overhandigen dat alle dingen waar zij tegenaan lopen heel simpel oplost. Dat als zij A doen, hun kind B zal doen. En dat als zij zo reageren, dat het kind dan.. En nee, dat krijgen ze niet van me. Individuen Ieder kind is een individu, heeft een eigen persoonlijkheid en reageert op zijn eigen manier. Dat valt niet te vatten in een handleiding. We kunnen de grote lijnen uitzetten van welke ontwikkelingen er in welke levensfase waarschijnlijk gebeuren en daar houdt het mee op. Het zou toch ook een erg saaie wereld worden als we allemaal maar in hetzelfde hokje zouden passen. Dat hokje zou uit zijn voegen barsten en er was geen snars meer te beleven. Geen enkel kind voldoet volledig aan de beschrijving in de boekjes. En wees nou eerlijk. Zitten we met zijn allen te wachten op saaie voorspelbare kinderen? Ons kind is geen watje! We willen toch geen watjes opvoeden? We willen niet dat onze kinderen over zich heen laten lopen. Maar juist dat ze van zich af leren bijten, een eigen mening hebben en sterke persoonlijkheden worden. Maar dat geldt dan blijkbaar even niet als het gaat om wat wíj zeggen als ouders. Dan willen we dat ze luisteren en doen wat we zeggen. Altijd. Zonder tegenspraak en het liefst nu meteen. Want wij zijn de ouders, de uitzondering op de regel, want wij zeggen hoe het moet en ze moeten toch gewoon luisteren en hebben behoefte aan regels en grenzen. Dat lees en hoor je overal, toch? Lekker tegenstrijdig dus. We willen graag sterke, onafhankelijke kinderen met een eigen mening opvoeden, maar als het om ons gaat, dan moeten ze gewoon luisteren. En daar willen we dan graag een handleiding voor, want in de praktijk blijkt dat luisteren nog wel eens een ding te zijn. Wij vinden zoveel Wij vinden veel als ouders. We vinden veel over hoe, wat of hoe vaak onze kinderen iets moeten doen. En dat komt vaak voort uit wat wij zelf van onze ouders hebben meegekregen (je laat je kind er toch niet zo bij lopen, wat moeten anderen daar wel niet van vinden?/ hij moet wel genoeg groenten binnenkrijgen, anders groeit ‘ie nooit/ dat haar moet in een paardenstaart, anders hangt het zo onhandig voor je ogen) of wat de opvoedboeken zeggen (hij is nu drie-en-een-half, dus hij moet nu zéker zindelijk gaan worden/ hij is nu vier dus zou hij toch echt netjes met mes en vork moeten kunnen eten). We laten ons door heel veel dingen leiden die we in de loop van ons leven zelf hebben geleerd, meegekregen of zijn gaan geloven. Vandaar dat sommigen van ons zo hard zoeken naar een handleiding. Er moet toch ergens een boekje zijn waarin staat hoe we het voor elkaar krijgen dat de kinderen beter luisteren en doen wat wij zeggen? Kijk naar je kind En nee, dat boek is er niet. Je kind kan namelijk zelf heel goed aangeven waar hij aan toe is en wat hij wel en niet snapt. Als ouder kun je daar soms aan voorbij gaan, omdat het nu eenmaal ‘zo hoort op die leeftijd’. Kijk naar je kind. Waar is hij aan toe? Wat zegt hij, doet hij en zie je aan hem? Juist omdat kinderen zo slecht in hokjes passen, moeten we voorkomen dat we ze daarin stoppen. Kijk naar wat jouw kind op dit moment nodig heeft, waar is hij aan toe. Wat wil hij wel en niet? Houd je vast aan het feit dat, als ze straks 18 zijn, ze allemaal echt wel met mes en vork hebben leren eten en op de wc plassen. Ongeacht of ze dat leren als ze drie zijn of als ze zes zijn. Ga bij jezelf te rade wat bij jou past en wat bij je kind past. Wees je bewust van hoe jij met je kind omgaat en geef je kind de ruimte om zich op zijn eigen tempo te ontwikkelen. De wereld is al groot en indrukwekkend genoeg zonder dat wij daar als ouders ook nog eens veel dingen aan gaan toevoegen waar het kind nog helemaal niet aan toe is. Volg in plaats van een handleiding je gevoel. En laat je gevoel leiden door wat je bij je kind ziet, wat hij je vertelt en waar hij op reageert.
0 Reacties
|