 Opvoeden kan best een uitdaging zijn. En je bent echt niet de enige die met vragen en twijfels zit. Er zijn nogal wat situaties met je kind die het heel uitdagend kunnen maken. Wanneer de emoties hoog oplopen, je kind ‘zomaar opeens’ in woede uitbarst of wanneer je zelf gewoon even niet lekker in je vel zit.
En het feit dat je dan je geduld moet bewaren, geduldig moet zijn, moet kijken wat er allemaal bij je kind gebeurt, is leuk gezegd maar wel heel lastig in de praktijk te brengen als die emoties zo hoog oplopen. Logisch dat je daar dus niet altijd in slaagt. Je bent gelukkig gewoon maar een mens, geen supervrouw en het feit dat jij emoties hebt, dat die af en toe naar boven komen en dat je je grenzen aangeeft, daar leren je kinderen van. Tegelijk wil je natuurlijk ook niet te vaak van die gigantische botsingen en gedoe in huis. Het wordt er namelijk zo ongezellig van. Er zijn een aantal dingen die je daarbij kunnen helpen. En die staan in de DA'Z Relaxed opvoeden-methode. Daarbij staat de D voor Duidelijkheid, de A voor Aandacht en de Z voor Zorg. Drie onderwerpen die zorgen voor verbinding met je kind, rust in huis en meer onderling begrip. Ieder onderwerp staat voor mogelijkheden om de verbinding met je kind nóg sterker te maken of om juist je kind weer te vinden en elkaar weer te waarderen. Als je er meer over wilt lezen kun je hier het e-book downloaden of hier de podcast luisteren. En dat wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat je niet nu al duidelijk bent, aandacht voor je kind hebt en zorgt voor jezelf en je kind. Natuurlijk doe je dat, maar misschien kan er op sommige vlakken nog net wat meer bij zodat het nog wat vlotter, fijner, lekkerder loopt of minder botst? Ik heb het over DA'Z Relaxed opvoeden omdat ik geloof dat je met meer aandacht voor Duidelijkheid, Aandacht en Zorg ook echt relaxter kunt opvoeden. En met relaxter bedoel ik niet dat je achterover gaat leunen en dat je kind alles mag en alles mag bepalen. Zéker niet. Duidelijkheid bijvoorbeeld, geeft rust voor je kind. Het geeft aan waar de regels en grenzen liggen, zonder streng te hoeven zijn of te schreeuwen. En als je dat samenvoegt met échte aandacht, luisteren naar elkaar, begrip en liefde naar elkaar, dan vorm je een veilige basis voor een kind om evenwichtig op te groeien. Die kleintjes zijn volop in ontwikkeling en dat brengt nogal wat met zich mee. Er gebeurt van alles in dat lijfje en in dat hoofd. Er is zoveel te leren en te ontdekken, dat kan voor verwarring zorgen of voor een onveilig gevoel. Hoe fijn is het dan om te weten waar je thuis aan toe bent, wat de verwachtingen zijn en welke regels er gelden. Dát geeft rust en een veilig gevoel. Daardoor voelt je kind de ruimte om zich te ontwikkelen. En door met Aandacht te luisteren en te kijken naar je kind, door even weg te leggen waar je mee bezig bent, door niet meteen in te gaan vullen wat er aan de hand kan zijn, voelt je kind zich gehoord en gezien door jou. Weet hij dat je er bent, en dat je wilt helpen als dat nodig is. En tenslotte, Zorgen voor je kind én voor jezelf. Want als jij goed voor jezelf zorgt en lekker in je vel en in je hoofd zit, kun je ook makkelijker en beter voor je kinderen zorgen. Dan is het makkelijker om geduld op te brengen als dat nodig is, om te zien wat er achter dat gedrag allemaal verscholen zit en om er af en toe humor tussendoor te gooien om de boel wat luchtiger te maken. Wil je aan de slag met DA'Z Relaxed opvoeden? Kijk op mijn website voor meer informatie over het e-book, de online training of stuur me een berichtje. Want het is echt zo: relaxte ouders zorgen voor relaxtere kinderen.
1 Comment
 Foto: Sandrinos fotografie Zo zeg, DA'Z Relaxed opvoeden!
Relaxed opvoeden, of in balans opvoeden, of in verbinding zijn of evenwichtig opvoeden, hoe je het ook wilt noemen, het gaat vooral om fijner opvoeden denk ik. Maar, hoe doe je dat dan? Want opvoeden is gewoon best een dingetje. Of zeg maar gerust een ding. We hebben er niet voor geleerd, je kinderen komen niet met een gebruiksaanwijzing en je hebt het maar even te doen, zo van dag tot dag. Gecombineerd met alles wat er in je agenda staat, met alle ontwikkelingen die je kind doormaakt en ook nog eens met hoe jij zelf in je vel zit. Kortom, het is nogal wat. En gelukkig ben je niet de enige die dat vindt. Dat scheelt dan weer. Iedereen doet soms maar wat, en veel ouders hebben twijfels of vragen of ze het wel goed doen. En goed is natuurlijk relatief, want wat past er bij jou en bij je kind en wat vind jij belangrijk in de opvoeding? Daar kunnen onze meningen over verschillen, maar ik denk dat we het snel eens zijn over het feit dat we in verbinding met ons kind willen zijn. Dat je voelt dat het stroomt tussen jullie. En daar zit hem dan ook meteen de uitdaging. Want die huilbuien of die boosheid die zomaar opeens uit de lucht lijkt te vallen, hoe ga je daar dan mee om? Dat is luid, vervelend en vaak op een heel onhandig moment. Dus, hoe doe je dat dan? Wat maakt het vervelend en onhandig? Wat het over het algemeen irritant of vervelend maakt, is dat het vaak totaal niet uitkomt omdat je net van plan was ergens heen te gaan of omdat je bijvoorbeeld midden op straat of in een winkel bent en er heeeeeeel veel mensen zijn die de huilbui of de boosheid meekrijgen. En te zien aan de gezichten vinden die er wat van. Kijk, en daar wil ik dan even inbreken. In die gedachte dat zij er allemaal wat van vinden dat jouw kind daar zo hard aan het schreeuwen is. Want, is dat wel zo? Vinden ze dat je kind onopgevoed overkomt, dat hij wat rustiger moet doen, hebben ze er last van en vinden ze jou een slechte moeder? Offfff, denken ze misschien even terug aan het moment dat zij dit vroeger ook met hun kind hadden en hebben ze met je te doen? Of hebben ze met je kind te doen omdat ze verder kunnen kijken dan hun neus lang is en weten dat er iets aan de hand is, dat er zoveel emotie bij komt kijken. Bovendien zijn ze zelf ook ooit jong geweest.. Het is dus maar net hoe jij de gedachten die bij die blikken horen inkleurt. Want je hebt eigenlijk geen idee toch? Je kunt nu eenmaal niet gedachtenlezen. En je vindt het zelf vervelend voor iedereen die in de buurt is, dat jouw kind zo'n herrie maakt, dat is lief van je. Maar ach, dat kan gebeuren, richt jij je lekker op je kind en op wat er aan de hand is. De wereld eromheen draait wel door, met of zonder nare of juist lieve gedachten over jou en je kind. Jouw aandacht is even nodig Want jouw aandacht is even nodig. Je kind zit daar en is intens boos of verdrietig. Als je daar geen aandacht aan geeft of het juist probeert te sussen of te zeggen dat hij toch vooral stil moet zijn, heb je grote kans dat het drama alleen maar groter wordt en het volume nog meer toeneemt. Door er echt even te zijn, desnoods gewoon even rustig naast je kind te blijven staan of zitten, helpt je kind om te weten dat je er bent. En als de ergste emotie is gezakt en hij je weer kan horen, dan kun je kijken wat hij nodig heeft. Blijf in verbinding, juist op die lastige momenten. En verbinding kan veel inhouden: gewoon er zijn, niets zeggen, even aanraken, laten weten dat je er bent op wat voor manier dan ook, even wegleggen waar je mee bezig bent en aandacht geven. Vanuit daar kun je vaak weer verder. En dit betekent helemaal niet dat je kind de baas over je is, want als hij zo boos of verdrietig werd omdat jij nee zei tegen iets dat hij wilde in de winkel, dan betekent het nog steeds dat hij dat niet krijgt, maar wel dat je even aandacht hebt voor het feit dat dat irritant is, dat hij dat stom vindt en dat hij jou misschien even stom vindt, allemaal prima, die boosheid is logisch. Die zou je zelf ook voelen als je je verheugt op een ijsje en dat krijg je niet. Maar nee is nee en huilen of schreeuwen verandert daar niets aan. Het enige dat hij van je krijgt is erkenning: ja, hij mag even boos zijn, en ja het is jammer en dat ijsje komt er niet. Ook niet als jij er zelf inmiddels wel aan toe bent, na zo'n hele scène ;-) |