​Stralen
Terwijl ik begin te vertellen, voel ik weer die glimlach op mijn gezicht verschijnen en ik voel m’n gezicht oplichten. Telkens weer krijg ik de reactie ‘je straalt helemaal!’. En zo is het, ik straal van binnen en buiten wanneer ik begin te vertellen dat ik mijn baan heb opgezegd. Ik heb het gedaan: de beslissing is genomen, de keuze is gemaakt. Ik ga volle kracht vooruit met mijn eigen bedrijf. In het kader van het maken van keuzes, is dit er wel eentje, mét alle onzekerheden die bij zo’n stap horen.

Doen waar je passie voor voelt
Over het algemeen beslis je niet van de ene op de andere dag dat je ontslag wilt nemen. Ik tenminste niet. Gaandeweg ging ik minder werken, meer tijd aan mijn eigen bedrijf besteden: trainingen ontwikkelen en geven, mensen coachen. Om er vervolgens achter te komen dat dat is waar mijn passie ligt, dát is wat ik wil doen.
Ik heb voor ogen waar ik naar toe wil: duizenden vrouwen bewust maken van de keuzes die ze maken en of dat ook de keuzes zijn waar ze blij van worden. En daar kom ik alleen als ik er meer tijd aan kan besteden en er vol voor kan gaan. Dan is er uiteindelijk één keuze die ik kan maken: mijn baan opzeggen en me voor 100% richten op dat waar ik in geloof, waar ik helemaal achter sta en waar ik blij van word: coachen en trainen.

Verantwoordelijkheden
In het verleden zette ik makkelijk dit soort stappen. Ik heb een aantal keer mijn baan opgezegd om in het buitenland te gaan studeren of tijdelijk te wonen. Op naar een nieuw avontuur! Zo voelde dat toen. Deze keer voelde het duidelijk anders, er was meer voor nodig om deze beslissing te kunnen nemen. Dat heeft natuurlijk te maken met onze twee kindjes en de basis die we hen willen bieden. En ook met ouder worden, dat frivole ‘doei, tot over een tijdje en ik zie wel waar ik terecht kom’ is toch anders als je twintig bent.

Dat interne stemmetje
Het kan soms even duren voor je luistert naar dat interne stemmetje, gewoon omdat je er nog niet aan toe bent. En achteraf besef je dan dat hij wel al een tijdje tegen je aan het praten was. Misschien is er al een tijdje ook in jouw hoofd een stemmetje dat aangeeft dat het tijd is voor een stap. Hoe groot of hoe klein ook. Toch echt een keer nee zeggen bijvoorbeeld, (of juist ja) of naar je baas stappen om die ene dag thuis werken te regelen. Wat wil jij? En luister je naar dat stemmetje?

Op naar meer grote keuzes
Ik besef me terdege dat het een luxe is dat ik nu deze stap kan zetten. Het voelt als een kadootje en ik ga alles eruit halen wat er in zit, ik ga er vol voor en deze keuze is het begin van iets heel moois en groots, ik voel het! Op naar meer grote keuzes.

Over loslaten gesproken
Sinds een jaar of twee, drie, heb ik leren loslaten. En dat is maar goed ook, want dat was het moment dat mijn man Dirk zichzelf benoemde tot Zwerfinator en de wereld begon op te ruimen. Dat doet hij vaak en in plaats van dat het verzamelde afval de afvalcontainer in gaat, wordt het uitgezocht en in kaart gebracht. Dat houdt in dat er regelmatig in mijn achtertuin zakken of dozen vol afval liggen die onze mooie tuin ontsieren.

Loslaten? Vasthouden!
Ik kon voorheen heel goed vasthouden. Aan dingen waarvan ik vond dat ze op een bepaalde manier, lees: MIJN manier MOESTEN. Dat was best een dingetje. Vooral voor mensen in mijn omgeving die zich vaak afvroegen of het ook anders kon. Dat kon, alleen niet in mijn wereld.

Loslaten werkt bevrijdend
Inmiddels ben ik er wel in geslaagd om de overtuiging dat dingen op mijn manier moesten, los te laten. Heel soms steekt het nog de kop op, zoals laatst toen ik lekker aan de wijn zat. Loslaten werkt heel bevrijdend en zorgt dat je ziet dat er ook andere manieren zijn om dingen te doen, dat je daarvoor open staat en dat je je vooral een stuk minder druk maakt. Want dat druk maken doe je natuurlijk helemaal zelf. En wanneer je dat door hebt en je realiseert hoe belangrijk het nou eigenlijk is in het grotere geheel, dan besef je vaak al dat je vanzelf gaat glimlachen omdat je merkt dat je wel heel sterk vast hield aan iets kleins. Het is jouw keuze, of je je irriteert, of je boos wordt en vooral ook of je boos blijft. Houd je de boosheid zelf in stand of besef je dat je je emoties aan het voeden bent en kun je het loslaten.

Medeleven
Voor wat betreft dat afval in de tuin krijg ik gelukkig veel medeleven, van vooral vrouwen die zich afvragen of ik het allemaal wel trek, zo’n berg afval in mijn tuin. Momenteel valt het heel erg mee. Vorig jaar, toen Dirk dagelijks op strooptocht ging en met bergen afval thuis kwam, werd dat ook allemaal bewaard omdat dat in het voorjaar op de Kaasmarkt tentoon zou worden gesteld. Op het moment dat het me echt te gek werd kreeg Dirk van de gemeente een container aangeboden waarin hij alles kon bewaren. De bewuste ambtenaar stelt nu vol trots dat hij de redder van ons huwelijk is. Zo ernstig was het nog net niet en hij heeft mij wel heel gelukkig gemaakt. Want toen ik door de bergen afval bijna de schutting niet meer kon zien, begon ik me af te vragen hoe leuk ik dit eigenlijk vond.

En laat ik voorop stellen dat ik trots ben op Dirk en dat ik hem steun in zijn ideaal om de wereld schoner en mooier te maken. Dan neem ik dat beetje afval op de koop toe. Een jaar of vier geleden had ik heel anders tegen die berg afval aangekeken of eigenlijk was er toen waarschijnlijk geen berg afval geweest, omdat ik het gewoon niet in mijn achtertuin had willen hebben.

Het grote loslaten
Om het ‘grote loslaten’ voor elkaar te krijgen ben ik aan de slag gegaan met mijn overtuigingen. Een diepgeworteld geloof dat bepaalde dingen moesten zoals ik vond dat het hoorde. En dat heeft heel wat in gang gezet. Het bracht mijn wereldje wel even aan het wankelen, wat geloof ik eigenlijk dat waar is en hoe komt dat? En zou ik het ook kunnen zien? Het veranderen van overtuigingen die je in de weg staan, in overtuigingen die je kunnen helpen, kan heel bevrijdend werken. Voor jou én voor je omgeving. Vraag maar aan Dirk. 

Wat geloof jij over jezelf of over je omgeving wat je beperkt in hoe jij in het leven staat? (Ik ben dom, ik kan dit niet, dit overkomt mij nou altijd, alleen ik kan goed voor de kinderen zorgen, ik kan nooit stoppen met roken).

Wanneer je daarvoor helpende overtuigingen in de plaats wilt, neem eens contact met me op om te zien welke mogelijkheden er zijn.

Inmiddels kennen jullie denk ik allemaal wel mijn man Dirk.
Nee? Geen idee?
Ken je de Zwerfinator niet?
De Zwerfinator? Jaaa, die ken ik wel, natuurlijk! Is dat jouw man?
 
Dirk en de plastic soep
Dirk en zijn campagne tegen zwerfafval en plastic soep komen regelmatig langs in de (lokale) media. Hij is inmiddels wereldberoemd in Purmerend en zijn bekendheid breidt zich steeds verder uit. Hij plaatst veel berichten op social media, waardoor je hem altijd wel ergens 'tegen komt' en hij al veel mensen heeft geënthousiasmeerd om ook zwerfafval te gaan rapen en zo samen de wereld schoner en mooier te maken. Wanneer je een plaatje vaak genoeg laat zien, gaan mensen er op reageren. Confronteer ze vaak genoeg met zwerfafval en vooral met het opruimen ervan en ze kunnen het niet níet meer zien. Sommigen rapen het bijna automatisch op inmiddels. 
 
Wat doet die Dirk nou eigenlijk?
Dirk zorgt dat we ons bewust worden. En maakt gebruik van het feit dat we als mensen prima programmeerbaar zijn.
Voor diegenen die het niet weten: Dirk strijdt tegen de plastic soep. Dat is een brij van plastic die in en op zee drijft en in steeds kleinere stukjes uiteen valt. Die kleine stukjes komen terecht in alles wat er in de zee leeft en daardoor ook in onze voedselketen. Je kunt dus zeggen dat dat stukje plastic dat net uit jouw zak waaide, over een tijdje op je bord belandt. Dat is schadelijk voor jou als individu en tegelijk ook een bedreiging voor de planeet zoals we hem kennen en willen achterlaten voor onze kinderen. 
 
Dirk geeft op scholen lessen over zwerfafval en plastic soep en neemt in de meeste gevallen de klassen ook mee naar buiten zodat ze zelf door afval te rapen, merken hoeveel er ligt. Ook geeft hij lezingen en hij doet onderzoek en metingen in verschillende gemeenten om zichtbaar te maken wat er ligt en hoeveel er ligt.
 
De grote antafluprogrammering
Sinds een paar weken heeft Dirk zijn antaflu-challenge gelanceerd. Hij daagt iedereen uit om de antaflupapiertjes die ze onderweg tegen komen, vast te leggen zodat hij daar analyses op los kan laten. Voordat hij het lanceerde had hij mij daar natuurlijk al over verteld. Ik kreeg al een paar dagen te horen over antaflu, dat ze er in meerdere kleuren zijn, dat ze zo makkelijk de bosjes in waaien bijvoorbeeld en dat je er vaak meerdere bij elkaar vindt. Hij heeft daar allerlei theorieën over. Ik werd langzaam aan, onbewust, door hem geprogrammeerd om ook antafluspotter te worden. Het begon zich in mijn systeem te hechten. Ik was me daar niet eens van bewust, tot ik op CS vanuit mijn ooghoek een antaflupapiertje zag liggen en het had opgeraapt voor ik het in de gaten had. Me realiserend dat ik de app waarmee ik het zou kunnen vastleggen, nog helemaal niet op mijn telefoon had gedownload. Ik zie ze vanuit de verte al liggen, het is wonderlijk hoe snel de menselijke geest geprogrammeerd kan worden.
 
Herhaling zorgt voor bewustwording
Doordat Dirk het internet overspoelt met zijn berichten over opgeruimd zwerfafval, opruimacties, statistieken met wat waar is gevonden en door eerder dit jaar letterlijk 20.000 stuks afval bij ons op de Kaasmarkt in Purmerend te storten, laat hij zien hoeveel dat in volume is en tegelijkertijd zorgt hij voor de bewustwording dat dit ook de hoeveelheid is als 1 op de 4 Purmerenders één stukje zwerfafval opruimt. Op zijn eigen unieke manier zorgt hij dat we zwerfafval op ons netvlies hebben en het ons opvalt wat er op straat ligt. 
 
Die bewustwording is nu ook bij jou in gang gezet, gewoon, door het lezen van dit artikel. Kun je nagaan hoeveel zaadjes van bewustwording Dirk heeft geplant bij alle mensen die zijn posts online hebben gezien. Vaak genoeg krijg ik van vriendinnen te horen dat ze een stukje zwerfafval niet meer kunnen laten liggen. Er langs lopen is geen optie meer, dat voelt niet goed. 
 
Nieuwe gewoontes aanleren
En als je dan morgen op straat loopt en wat ziet liggen, merk op dat er iets gebeurt, je stopt en raapt het op. Huh? Dat doe ik anders nooit? Ja, ook jij, kunt nieuwe gewoontes aanleren en dingen anders doen dan je voorheen deed. Hoe fijn is dat? 
 
Plant zaadjes van bewustwording in je omgeving. Vestig de aandacht op iets wat je wilt veranderen. Ook Dirk bevestigt weer eens dat we allemaal heel goed programmeerbaar zijn. Een beetje hulp bij het bewust worden van wat je doet? Neem eens contact op om te zien welke mogelijkheden er zijn.