‘Vervelen is stom!’. ‘Maaaaaaaam, ik verveel me!’
O man, o man, als je kind zich maar niet verveelt... Schiet jij ook in de actiemodus bij het horen van dit soort zinnetjes? Ga je allerlei activiteiten verzinnen die je kind wel kan doen? En krijg je dan vervolgens overal neeeeeee op te horen? Je bent echt niet de enige. Is vervelen iets van vroeger? Hoe zou het komen dat we die neiging hebben? Heeft het te maken met het feit dat we ons kind graag blij en vrolijk willen zien, of dat we het idee hebben dat we falen als ouders als ons kind niet blij is? Heeft het te maken met het feit dat we gewoon steeds meer gewend zijn geraakt om dingen te doen, bezig te zijn of continue bezig gehouden te worden, wijzelf, maar ook onze kinderen? Niets doen en even voor je uit staren, zijn we dat een beetje verleerd? Is er met al die impulsen, beelden, dingen om te doen, volle agenda's, afspraakjes, voor jezelf of je kind, eigenlijk nog wel tijd over om je te vervelen? Is vervelen meer iets van vroeger? Zorgen we er tegenwoordig voor dat we geen tijd meer hebben om ons te vervelen? Zo jammer, want er zitten zoveel voordelen aan. Vervelen heeft voordelen Vervelen boort bijvoorbeeld de creativiteit aan. Het zorgt ervoor dat je kind een beroep moet doen op zichzelf om te gaan kijken waar hij zin in heeft, om te gaan onderzoeken welke mogelijkheden er zijn, wat hij wél kan doen in plaats van alleen maar te zeggen dat hij niets te doen heeft. Dat hij ontdekt dat hij toch meer speelgoed of mogelijkheden heeft terwijl hij dacht dat hij helemaal uitgespeeld was met álles. Maar daar moet je hem dan wel de tijd voor geven. Als jij het geduld kunt opbrengen om dat moment af te wachten, en kalm kunt blijven, komt er een moment dat je kind iets bedenkt wat hij kan gaan doen. Echt, dat moment komt. En het zal misschien niet in de eerste vijf minuten zijn, en misschien ook niet in de eerste tien, en het zal voor jou waarschijnlijk voelen als een eeuwigheid, maar dat moment komt. Echt. Het even niets doen geeft de ruimte om te luisteren naar eigen gedachten, om te voelen wat er speelt, om dingen te zien en te bedenken die in de drukte van het continue maar bezig zijn naar de achtergrond verdwijnen. En als je kind dan leert dat hij weldegelijk iets zelf kan verzinnen, dat hij creatief ís, geeft dat hem vervolgens weer zelfvertrouwen en voor de volgende keer ook de geruststelling en het vertrouwen dat hij heus wel iets kan verzinnen en dat hij daar na afloop heel trots op kan zijn. Jong geleerd.. Als je altijd alle ideeën aangedragen krijgt, of meteen op de Ipad mag als je roept dat je je verveelt, hoef je niets zelf te verzinnen en dan leer je daar niets van. Vergelijk het eens met koken: als je nooit hebt leren koken, omdat een ander dat altijd voor je doet, dan heb je geen idee waar je moet beginnen. Dan kost het even wat tijd, energie en moeite om je daarin te verdiepen, om te vertrouwen op jezelf en je eigen kunnen. En dat kost in het begin tijd en daarna zal het steeds makkelijker worden en zul je je kind zien groeien. Geef je kind dat cadeau: gun hem die verveling en gun het jezelf om niet alles te hoeven bedenken of in te vullen, dat geeft jou meer ruimte en je kind ook. Wat doet het met jou? Even terugkomend op de waarom-vraag: wat triggert jou zo in het feit dat je kind zich verveelt? Het kan heel handig zijn om je eens af te vragen wat dat met jou doet. Waar heeft het effect op, op het beeld dat jij hebt van wat een goede moeder is, wat dat dan ook is in jouw ogen, of heeft het te maken met het geluk van je kind of.. Wat? Wat kan helpen is om voor ogen te houden dat vervelen dus ook voordelen heeft. Wie weet helpt dat je om er anders naar te kijken en er ook anders mee om te gaan. Hoe zou je dat kunnen doen? Voel je je geroepen om dingen te gaan bedenken en met je kind in gesprek te gaan bij dat soort uitroepen? Dan zou je met jezelf kunnen afspreken, dat je het bij 1 zin laat. Bijvoorbeeld, ‘he bah, wat naar dat je je verveelt’. En dan vervolgens zelf een bezigheid zoeken die desnoods elders in huis is, als je het lastig vindt om niet overal antwoord op te moeten geven. Dan geef je je kind letterlijk en figuurlijk de ruimte om even alleen te zijn met zijn gevoelens en gedachten. Vervelen is top Gun het je kind. Vervelen is top. Vervelen is top. Laat dat je nieuwe mantra zijn. En, nu we het toch over jou hebben, wanneer is de laatste keer dat jij je verveelde? Gun je dat jezelf ook nog wel eens? Wie weet wat voor mooie gedachten en leuke ideeën er dan bij jou opkomen! Of misschien wel bij je kind, wanneer je straks pruilend op de bank gaat zitten en roept ‘lieverd, ik verveeeeeel me!’
0 Comments
|