 ‘Nu ik de stap eenmaal heb gezet, blijkt het een stuk minder spannend te zijn dan ik van tevoren dacht’. Drempels die van tevoren heel hoog kunnen lijken, blijken achteraf vaak een stuk minder hoog te zijn. Hoe komt dat toch?
Ons voorstellingsvermogen We zijn er allemaal heel goed in om in ons hoofd voorstellingen te maken van hoe wij denken dat dingen gaan lopen. En zodra daar onzekerheid, twijfel of angst bij komen, wordt die voorstelling daar vaak heel mooi door ingekleurd. Alles lijkt net even groter, enger, verder weg, onzekerder dan we van tevoren al dachten. En tja, ga je dan de stap nog zetten? Opluchting achteraf Van de week vertelde een vriendin me dat ze eindelijk een stap had gezet waar ze al een hele tijd als een berg tegenop zag. En inderdaad, die berg bleek veel makkelijker te beklimmen dan ze van tevoren had bedacht. Ze was ontzettend opgelucht dat ze de stap had gezet en keek nu bijna grinnikend terug op de angst die ze van tevoren had gehad. Want, hoe gegrond was die eigenlijk? Bestonden er daadwerkelijk zoveel slechtdenkende mensen die haar haar geluk niet gunnen of bleek dat voornamelijk in haar hoofd te bestaan? Gelukkig was het het laatste en had zij door dat ze dat zelf kan beïnvloeden. Jaren eerder.. ‘Ik had dit jaren eerder moeten doen!’ Waarschijnlijk heb je dit zelf ook wel eens geroepen en zeker heb je het wel eens van iemand in je omgeving gehoord. Van de week vertelde een vriendin hoe blij ze was met de beslissing om haar baan op te zeggen en voor zichzelf te beginnen. Ze heeft na lang twijfelen ongeveer een jaar geleden haar baan opgezegd om haar eigen bedrijf te starten. Dat bedrijf is zo succesvol dat ze zelfs opdrachten weigert omdat haar agenda zo vol zit. Neem jij de stap? Ook voor haar was het de juiste keuze om tegen haar angsten, onzekerheid en twijfel in, de stap te zetten. Natuurlijk zet je die stap als je er aan toe bent, waardoor vaak het gevoel ontstaat van ‘had ik maar jaren eerder..’ en tegelijkertijd weet je, dat je er toen gewoon nog niet aan toe was. Het was nog niet het juiste moment. Als dat wel zo is, dan weet je het. Dan neem je de stap, omdat je weet dat dat voor jou het juiste moment is. En ook al galmt er na een tijdje ergens in je achterhoofd ‘dit had ik jaren eerder moeten doen’, je hebt het wél mooi gedaan en die drempel, hoe hoog was die nou eigenlijk?
0 Comments
Frisse lucht Het koele water voelt lekker aan m'n blote voeten. Ik heb m'n schoenen naast me neergezet en haal eens lekker diep adem. Met het zonnetje er bij even genieten van dit uitzicht. Frisse lucht en beweging zorgen bij mij voor frisse ideeën weet ik inmiddels. Gelukkig is dat knagende schuldgevoel op de achtergrond verleden tijd. Stromende energie Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. En zo is het precies. Als je achter die computer blijft zitten terwijl je al een uur weet dat er weinig energie in je lijf zit en dat er ook niets gaat stromen, wat doe je daar dan nog? Sta op, ga de wijde wereld in. Pak de fiets, ga wandelen, hardlopen of pak een bus ergens naar toe. Ga ergens heen, zet jezelf in beweging en je zult versteld staan van hoe snel de creativiteit gaat stromen, hoeveel nieuwe ideeën opborrelen en vooral ook hoe blij je er van wordt. Het oude, ingesleten idee van achter je computer zitten en acht uur per dag werken wordt door steeds meer onderzoeken naar het verleden verwezen. We zijn veel productiever als we kortere dagen maken, dat sowieso. En vooral ook wanneer we eens wat anders gaan doen dan wachten op inspiratie terwijl we naar een beeldscherm staren. Door het flexwerken is het voor velen al norma(a)l(er) geworden om op veel verschillende plekken te werken en dat ook op andere tijdstippen te doen dan we voorheen gewend waren om op kantoor te zitten. Ik ben vandaag een stuk gaan wandelen. Deels omdat mijn hoofd overvol zat en er echt even niets meer bij kon. Er was een frisse wind nodig om even wat orde aan te brengen en ruimte te scheppen in die chaos. Deels omdat ik ook veel beter functioneer wanneer ik frisse lucht inadem en dan als bonus ook nog eens groen om me heen heb. Ik krijg het ene idee na het andere en kom met frisse zin en een geordend hoofd thuis om vervolgens met nieuwe energie aan het werk te gaan. Knagend schuldgevoel Voorheen was er een knagend schuldgevoel ergens in mijn achterhoofd. Ik hoor toch aan het werk te zijn? Ik hoor nu toch teksten te schrijven en een planning te maken? Dat schuldgevoel is weg, want inmiddels weet ik dat ik juist dát aan het doen ben. De teksten vormen zich terwijl ik daar wandel, de meest leuke nieuwe onderwerpen waar ik in mijn trainingen iets mee kan, komen naar boven geborreld en laten dat nare schuldgevoel helemaal verdwijnen. En het mooie is dat ik meestal na tien minuten dat ik op pad ben al merk dat er nieuwe ideeën ontstaan, daar heb ik wat aan! Buiten de kaders in plaats van binnen de lijntjes kleuren gaat bijna vanzelf als ik zo met mijn hoofd in het groen loop, mijn voetjes in het water poedel of even uitrust in het hoge gras. Het tijdperk waar we in leven biedt nieuwe mogelijkheden. Mijn gevoel wist het al een tijdje, mijn hoofd heeft er iets langer over gedaan om daar bij aan te sluiten en de oude vertrouwde ‘zoals het hoorts’ los te laten. Nu het zover is merk ik de toegevoegde waarde en ben ik blij dat ik snap hoe het werkt: de paden op, de lanen in en waar het kan lekker de voetjes in het water.  |