 Eind dit jaar word ik 40. Prachtig vind ik dat, het voelt toch een beetje als een mijlpaal. Natuurlijk vier je ieder jaar en toch voelt zo'n rond getal dan nét nog even feestwaardiger. Leeftijd zegt me niet zo veel, ik vind het sowieso lastig om leeftijden te schatten en 'je bent zo oud als je je voelt' spreekt me meer aan.
Een cijfer Want, wat zegt zo'n getalletje nou helemaal? Het geeft aan hoeveel jaar je hier op aarde rond loopt en dat is het wel zo'n beetje. Er hangt niet automatisch mensenkennis, intelligentie of wijsheid aan vast. De wijsheid groeit bij iedereen hopelijk wel met de jaren en toch is er geen zekerheid dat een ouder iemand nou persé zoveel meer weet dan een jonger iemand. Anyway, genieten doe je hopelijk sowieso, hoe oud je ook bent. Drie dames van ver in de zeventig die ik tegen kwam in de bus en lol hadden en giebelden alsof ze nog geen twintig waren, prachtig vind ik dat. Of het groepje vrouwen 'op leeftijd' laatst bij het Jordaanfestival. Ze waren groepsselfies aan het maken, superleuk. Die waren hip! Toen we hen daarop aanspraken, bleek dat ze vooral mij en m'n vriendin op de foto hadden gezet. Het omdraaien van de camera wilde niet echt lukken. Ik heb een paar mooie foto's voor ze gemaakt. En lachen en dansen dat ze deden en een lol dat ze hadden. Je bent zo oud als je je voelt. Dat getal zegt niets, m'n leeftijd is een soort sticker, iets wat we gebruiken om een beter beeld te krijgen van wie je voor je hebt. En hoe vaak blijkt diegene toch heel anders dan dat jij in eerste instantie had gedacht na aanleiding van die sticker. Doen alsof Een vriendin van rond de veertig zei laatst tegen me dat het soms vreemd voelt dat ze de veertig is gepasseerd. 'Het lijkt wel alsof m'n man en ik een beetje meespelen in de wereld van de volwassenen terwijl we stiekem nog lekker kind zijn'. En zij sprak precies uit wat ik inderdaad ook soms voel. We 'doen' volwassen en zijn we het ook? En wat doet het er eigenlijk toe? Ik hoor soms vrouwen over hun mannen opmerken dat hij ook 'nog een kind is'. Alsof dat erg is! Hoe fijn is het om lekker jong te blijven in je doen en laten en te genieten van wat er langs komt? Het kinderlijke enthousiasme of lekker eens gek doen en doen wat er in je opkomt. Heerlijk om dat kinderlijke te behouden en gewoon lekker eens spontaan te dansen, een radslag te maken (oei die spierpijn de volgende dag haha) of te genieten van het moment. Je bent zo jong als je je voelt, fuck dat spiegelbeeld En toch vraag ik het wel vaak: hoe oud ben jij? Vooral om mensen beter te kunnen plaatsen. En dan vergeet ik het weer, dus zo weinig doet het er blijkbaar toe. Geniet met iedere dag en never grow up, heerlijk toch?
0 Comments
Een vrouw die met mijn e-book aan de slag was gegaan, merkte op dat ze het fijn vond dat de oefeningen haar inzicht gaven in de beslissingen die ze gedurende een dag neemt. En dat het stilstaan bij die beslissingen er vooral ook voor zorgde dat ze besefte wat ze vooral niet had gedaan. Dingen die wel door haar hoofd speelden en waarvan ze wist dat ze nog gedaan moesten worden, terwijl ze ze uit de weg ging: die man die ze toch echt nog moest terugbellen bijvoorbeeld. Besef dat je dingen uitstelt Ze besefte, dat als ze hem niet zou bellen, ze de volgende ochtend met een knagend gevoel wakker zou worden. Dat wilde ze niet en ze koos er voor om hem tóch te bellen en het niet langer uit te stellen. Dat zorgde voor opluchting en een voldaan gevoel. Deze realisatie heeft mij aan het denken gezet. Welke dingen spelen er door mijn hoofd, waarvan ik weet dat ik ze wil doen, terwijl het er niet van komt? Wat stel ik uit. Ik stop m'n kop in het zand of doe net of het er niet is, terwijl ik donders goed weet dat ik er toch echt een keer aan moet geloven. Want dat is het natuurlijk. ‘Terwijl het er niet van komt’ staat hierboven. Dat heeft er niets mee te maken: ik stel het zélf uit. IK ben degene die de keuze maakt of ik het doe of niet. Wat maak jij jezelf wijs om iets niet te doen? Voldaan gevoel Juist wanneer je datgene wél doet wat je normaal zou uitstellen, zul je merken dat het oplucht en dat je achteraf blij bent dat je het gedaan hebt. Meestal maak je het namelijk groter in je hoofd dan het in werkelijkheid is. Denk eens terug, dan kom je gegarandeerd een paar van dat soort momenten tegen. Dat gesprek waar je zo tegenop zeg, wat vervolgens juist heel fijn bleek omdat iedereen zijn twijfels kon bespreken en er een band ontstond. De realisatie en opluchting van toen kan je helpen om nu ook die stap te zetten. Bovendien weet je dat, des te langer je het uitstelt, des te groter ‘het’ wordt. Zet de stap Doe vandaag wat er al een tijdje door je hoofd speelt. Zet die stap en merk dat hij een stuk minder groot was dan je van tevoren dacht. En voel eens hoe vrij en opgelucht dat voelt. Was dat het nou? Wil je hier mee aan de slag, vraag het e-book aan via mijn website: http://ldgcoaching.weebly.com/ebook.html óf doe mee met de gratis Facebook 5daagse: http://ldgcoaching.weebly.com/keuze-5daagse-facebook.html  |