Een andere omgeving doet wonderen

Frisse lucht
Het koele water voelt lekker aan m'n blote voeten. Ik heb m'n schoenen naast me neergezet en haal eens lekker diep adem. Met het zonnetje er bij even genieten van dit uitzicht. Frisse lucht en beweging zorgen bij mij voor frisse ideeën weet ik inmiddels. Gelukkig is dat knagende schuldgevoel op de achtergrond verleden tijd.

Stromende energie
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. En zo is het precies. Als je achter die computer blijft zitten terwijl je al een uur weet dat er weinig energie in je lijf zit en dat er ook niets gaat stromen, wat doe je daar dan nog?

Sta op, ga de wijde wereld in. Pak de fiets, ga wandelen, hardlopen of pak een bus ergens naar toe. Ga ergens heen, zet jezelf in beweging en je zult versteld staan van hoe snel de creativiteit gaat stromen, hoeveel nieuwe ideeën opborrelen en vooral ook hoe blij je er van wordt.

Het oude, ingesleten idee van achter je computer zitten en acht uur per dag werken wordt door steeds meer onderzoeken naar het verleden verwezen. We zijn veel productiever als we kortere dagen maken, dat sowieso. En vooral ook wanneer we eens wat anders gaan doen dan wachten op inspiratie terwijl we naar een beeldscherm staren. Door het flexwerken is het voor velen al norma(a)l(er) geworden om op veel verschillende plekken te werken en dat ook op andere tijdstippen te doen dan we voorheen gewend waren om op kantoor te zitten.

Ik ben vandaag een stuk gaan wandelen. Deels omdat mijn hoofd overvol zat en er echt even niets meer bij kon. Er was een frisse wind nodig om even wat orde aan te brengen en ruimte te scheppen in die chaos. Deels omdat ik ook veel beter functioneer wanneer ik frisse lucht inadem en dan als bonus ook nog eens groen om me heen heb. Ik krijg het ene idee na het andere en kom met frisse zin en een geordend hoofd thuis om vervolgens met nieuwe energie aan het werk te gaan.

Knagend schuldgevoel
Voorheen was er een knagend schuldgevoel ergens in mijn achterhoofd. Ik hoor toch aan het werk te zijn? Ik hoor nu toch teksten te schrijven en een planning te maken? Dat schuldgevoel is weg, want inmiddels weet ik dat ik juist dát aan het doen ben. De teksten vormen zich terwijl ik daar wandel, de meest leuke nieuwe onderwerpen waar ik in mijn trainingen iets mee kan, komen naar boven geborreld en laten dat nare schuldgevoel helemaal verdwijnen. En het mooie is dat ik meestal na tien minuten dat ik op pad ben al merk dat er nieuwe ideeën ontstaan, daar heb ik wat aan! Buiten de kaders in plaats van binnen de lijntjes kleuren gaat bijna vanzelf als ik zo met mijn hoofd in het groen loop, mijn voetjes in het water poedel of even uitrust in het hoge gras.

Het tijdperk waar we in leven biedt nieuwe mogelijkheden. Mijn gevoel wist het al een tijdje, mijn hoofd heeft er iets langer over gedaan om daar bij aan te sluiten en de oude vertrouwde ‘zoals het hoorts’ los te laten. Nu het zover is merk ik de toegevoegde waarde en ben ik blij dat ik snap hoe het werkt: de paden op, de lanen in en waar het kan lekker de voetjes in het water.

​