Neem je gedachten niet zo serieus

‘Mijn kind gedraagt zich ontzettend vervelend’

Is dat waar?

Ja, dat is waar. Tenminste, nu is het waar. Ik word helemaal gek van haar. Maar op andere momenten kan ze heel lief zijn.

Is het dus echt absoluut waar?

Nee, ze gedraagt zich lang niet altijd vervelend.

Wie ben jij als je denkt ‘mijn kind gedraagt zich ontzettend vervelend’

Dan ben ik een boze moeder, die weinig liefde voelt en uitstraalt naar mijn kind. O. Ik ben dan iemand waar je vervelend tegen gáát doen, omdat ze zelf boos en bazig doet.

En wie zou je zijn zonder de gedachte ‘mijn kind gedraagt zich ontzettend vervelend’

Ik zou een moeder zijn die met liefde naar haar kind kijkt, ziet wat er aan de hand is en rustig kan reageren op wat mijn kind op dat moment nodig heeft.

BAM
 
Vier simpele vragen die binnen komen, zo simpel en nuchter gesteld.

Byron Katie
Jaren geleden raadde een vriendin me het boek ‘Loving what is’ aan, van Byron Katie. De vier simpele vragen die Katie heeft opgesteld om onze gedachten te toetsen aan de realiteit zijn heerlijk nuchter. Het helpt je je te realiseren dat wat je denkt over het algemeen een bedenksel van je eigen hoofd is, en niets te maken heeft met de waarheid op dat moment.

Een paar weken geleden zat ik in een bomvolle zaal met allemaal vrouwen en een handjevol mannen voor ‘een avond met Byron Katie’. Ook al is het zo lang geleden dat ik haar boek las, deze vrouw fascineert me. Misschien is het ook wel haar lieve oma-achtige verschijning die daar aan meewerkt.

Op het podium bleek het een sterke vrouw die haar mannetje staat en mensen van repliek dient met rake bewoordingen en daar dan zo’n lieve glimlach achteraan gooit, dat meerdere mensen er zo stil van werden dat ze maar weer gingen zitten toen ze zich realiseerden wie ze tegenover zich hadden.

Vier vragen
De vragen van Katie zijn te gebruiken in zoveel aspecten van je leven en juist ook met de mensen die je na staan, zoals je kinderen. Omdat dat meestal de situaties zijn waar je een blinde vlek hebt, door alle emoties die daarbij komen kijken. Dan is het slim om eens te gaan zitten met haar vier vragen en het voor jezelf uit te schrijven. Simpelweg het op papier zetten helpt je al het anders te zien. Als je dan ook nog aan de slag gaat met wat zij ‘de omkeringen’ noemt, zul je merken dat je soms zelfs een beetje moet grinniken om wat je zelf beweert.

• is het waar?
• weet je absoluut zeker dat het waar is?
• wie ben je als je dat denkt?
• wie zou je zijn zonder die gedachte?

Slechts vier vragen die je jezelf kunt stellen over een situatie met een ander waar je tegenaan loopt. Het zijn vragen die je helpen om je negatieve gedachten over anderen te relativeren en in een ander daglicht te zetten. Als je ze voor jezelf hebt beantwoord, is het de bedoeling dat je je eigen gedachten ook nog omdraait. Dus als jij vindt dat je kind vervelend is, dan keer je het drie keer om:

• naar jezelf: Ik ben vervelend
• naar de ander: ik ben een vervelende moeder voor haar
• naar het tegenovergestelde: mijn kind is helemaal niet vervelend

En zorg voor voorbeelden waarvan je weet dat ze waar zijn om deze drie omkeringen te ondersteunen. Ja, ik kan heel vervelend zijn als… Als ik zo doe dan is dat inderdaad heel vervelend voor haar… Mijn kind is juist heel zorgzaam voor andere kinderen.. etc.

Hoe je hoofd werkt
De gedachte die je hebt over jouw kind dat vervelend doet, is wat je boos maakt. Want vaak brengt die gedachte je ook terug naar een vorige keer dat ze ook zo naar deed of dat ze met dingen ging gooien bijvoorbeeld. Dat zorgt er voor dat er al gevoelens van boosheid aan zijn gekoppeld, die de hele boel versterken.

En hoe realistisch de gedachte is die je hebt, daar kom je achter door met de vragen van Katie aan het werk te gaan. Het zet je weer even met je benen op de grond en laat je kijken naar wat er ‘echt’ is en naar wat je hoofd er van heeft gemaakt. En mijn gedachte aan die nuchtere, lieve dame op het podium die vooral ook zegt dat ik m'n gedachten niet al te serieus moet nemen, helpt daarbij.