Wiens tuin is het eigenlijk?

Het boek ‘Tuinieren in je hoofd’ is een echte aanrader. De schrijfster haalt een voorbeeld van de rijdende rechter aan over een heg van A die ongevraagd is gesnoeid door buurman B omdat hij teveel zon uit zijn tuin hield. Natuurlijk had A niets te zoeken in de tuin van B en heeft hij ook nog eens aan zijn eigendom gezeten. Dus krijgt hij een boete; hij was zwaar in overtreding.

Vergelijk je hoofd met je tuin
Het boek leest heel gemakkelijk door de vele herkenbare simpele voorbeelden. Door een mooie vergelijking te trekken tussen onze hoofden en tuintjes, krijg je makkelijk inzicht in hoe jij in de tuintjes (lees: gedachten, gevoelens, gedrag) van anderen kunt lopen wroeten. En daar hoor jij vaak helemaal niet thuis.
Voor de lol staan er in het boek plaatjes van tuinen die weergeven hoe het werkt wanneer jij je met een ander bemoeit die daar niet op zit te wachten. Zo is er bijvoorbeeld een afbeelding van iemand die heerlijk in een stoel ligt te luieren met een boek en opeens opmerkt dat er iemand in zijn tuintje bezig is nieuwe plantjes neer te zetten.

Eén van de belangrijkste dingen die de schrijfster aanhaalt is dat dit boek geen pleidooi is voor totaal egoïsme en botheid. Uiteraard houd je rekening met anderen, maar zolang je geen wet overtreedt of in andersmans tuintje loopt te wroeten, mag je lekker doen wat je zelf wilt.

En, ook heel belangrijk; als je je met de tuin van een ander bemoeit, vraag dan eerst of dat wel gewenst is. Want die boom was misschien wel zo hoog omdat ze niet wilde dat de buren zomaar haar slaapkamer in konden kijken, of lust je vader helemaal geen boontjes, of eet hij veel liever bij vrienden, terwijl jij ze week in week uit voor hem kookt omdat je het zo zielig vindt dat hij zelf niet kan koken en vindt dat hij toch gezond moet eten.

Wiens tuin is het eigenlijk?
Hoe zou jij het vinden wanneer je buurvrouw ongevraagd je heg gaat snoeien of alle bloemen uit je tuin trekt omdat ze veel te hoog groeien. Juist, hierbij komt dat beeld op van de rijdende rechter. Dat zou je er dus van vinden.
Dus bemoei je vooral lekker met je eigen tuintje en zorg dat daar alles op orde is, voordat je je met het tuintje van de ander gaat bemoeien. Jij hebt de verantwoordelijkheid voor jouw eigen tuintje, dus anderen de schuld geven van jouw boze gedachten of gedrag, daar kom je niet meer mee weg.

Ik vind het heerlijk om te bedenken ‘wiens tuintje is dit eigenlijk?’. ‘Aaah, niet die van mij. Dan hoef ik me daar ook niet mee te bemoeien’. Want die neiging heb ik nogal eens.

En natuurlijk begeef je je tijdens de opvoeding nogal eens in het tuintje van je kind. Tenslotte willen we hen onze waarden, normen en regels meegeven. En dan nog is het goed je af te vragen waar je je wel en waar je je niet mee bemoeit. Want, als je zoon zich in de tuin van zijn zus begeeft, mag ze daar heus zelf wat van vinden. En het is ook fijn als ze dat zelf leert, zonder dat ze altijd op jou terug valt.

En juist ook in de opvoeding geldt uiteraard: zorg dat je eigen tuintje op orde is, voordat je je met dat van kind gaat bemoeien. Ze doen tenslotte wat wij doen en een ouder die zijn hoofd op orde heeft, kan zijn kind goed begeleiden.  

De regels voor ieders tuintje
Graag deel ik de overzichtelijke regels uit het boek even met je:

Regel 1: Iedereen heeft zeggenschap over en is verantwoordelijk voor zijn eigen tuintje. Dat houdt in dat je het mag inrichten zoals jij dat wilt.

Regel 2: Iedereen is verantwoordelijk voor het onderhoud van zijn eigen tuintje. Dat betekent dat je niemand anders dan jezelf verantwoordelijk kunt houden voor hoe jouw tuin eruit ziet.

Regel 3: niemand heeft zeggenschap over en/of draagt verantwoordelijkheid voor andersmans tuintje. Dat wil zeggen dat jij geen zeggenschap hebt over en/of verantwoordelijkheid draagt voor hoe de tuin van de buurman eruitziet.

Regel 4: Iedereen bepaalt zelf waar de grenzen van zijn of haar tuin liggen en hoe hoog die grenzen zijn. Alleen op jouw uitnodiging heeft een ander het recht om die grens te passeren. Stapt een ander ongevraagd over jouw grens heen, dan heb je het recht om deze persoon de toegang tot jouw tuin te ontzeggen.

Regel 4.1: je hebt het recht om met behulp van grenzen aan te geven voor welk deel van het grondgebied van de ander je verantwoordelijkheid wilt dragen. Wanneer iemand je vraagt om buiten de grenzen te tuinieren, heb je het recht om dat te weigeren.

Regel 4.2: Je bent verplicht om andersmans grenzen te respecteren, zelfs als je het niet eens bent met de plek waar deze persoon ze geplaatst heeft. Alleen met toestemming van de ander, mag je de grens passeren.

Ik tuinier nog even lekker verder. Wel in mijn eigen tuin, want daar kan nog wel wat gewied en gesnoeid worden.  
​
Tuinieren in je hoofd – Diana de Raaf